Ik ken je niet maar mag je na je dood toch leren kennen.

Hoe bijzonder is het dat ik zomaar een huiskamer in mag stappen en in de soms chaos van emotie de rust mag brengen na het overlijden van een dierbare. Stap voor stap een afscheid organiseren, rust brengen om keuzes te laten maken en verhalen te horen. Verhalen die partner, vader of moeder. Zijn of haar jeugd, de vakanties die er als gezin gevierd werden. De hobby’s, de liefde voor de natuur. De bijzondere gebeurtenissen van “weet je nog…?” En gedurende de dagen gaat iemand die overleden is voor mij leven. Krijg een inkijkje in zijn of haar leven. Hoe bijzonder zijn deze momenten. Dankbaar voor de families die mij vragen om hun te begeleiden tijdens die emotionele tijd. En na een intensieve week samen, neem ik fysiek afscheid, maar denk nog vaak na over de mensen van voorbij die ik toch nog heb mogen leren kennen.